Danuta Łukasiak-Pavlová

psychoterapeuta

tel. 501 799 615

Urszula Wach (Mróz)

psychoterapeuta, psycholog

tel. 509 735 634

Leczenie zaburzeń osobowości typu borderline

Sama idea wyodrębnienia zaburzenia borderline, czyli pogranicznego zaburzenia osobowości narodziła się w drugiej połowie XX wieku. Do wprowadzenia tego rozpoznania skłoniły klinicystów obserwacje pewnego sposobu zachowania u pacjentów borykających się z tą chorobą, przede wszystkim bardzo intensywna i wszechogarniająca siła reakcji emocjonalnych, która powoduje niemożność utrzymania jakiejkolwiek stałości. Zaburzenie osobowości borderline jest bardzo poważnym schorzeniem, wymagającym niejednokrotnie leczenia farmakologicznego.


Objawy borderline

Osoby z borderline cechuje przede wszystkim właśnie niestabilność wynikająca z nieumiejętności utrzymania w sobie stałego dobrego obiektu, do którego można by było odwołać się w różnych trudnych sytuacjach. Powoduje to, że wraz z rodzącym się impulsem, następuje przymus wykonania ruchu. Jak sama nazwa wskazuje – pograniczne zaburzenie osobowości – u osób dotkniętych tą chorobą występuje poczucie życia na pograniczu różnych odczuć, myśli, a szczególnie impulsów, które wprowadzają zamęt i chaos w życiu osoby i jej otoczenia. W związku z tym osoby z rozpoznaniem borderline poprzez siłę swoich reakcji mają skłonność do uzyskiwania kontroli nad swoim otoczeniem, szczególnie, że często w tym zaburzeniu występują różne działania autodestrukcyjne, np. samookaleczanie, co wywołuje poczucie winy i chęć otrzymania natychmiastowej pomocy. Niewątpliwym jest również fakt, że w przypadku tego rozpoznania osoby doświadczają niebywale silnego cierpienia, wiążącego się z przerażającym, często nieświadomym lękiem przed byciem porzuconym, co w efekcie prowadzi do prób radzenia sobie np. poprzez bardzo konkretne utrzymywanie bliskości z ważną dla siebie osobą, wręcz stapiania się z nią, bądź utrzymywanie relacji na bardzo dużą odległość, co zabezpiecza przed występowaniem tego lęku.


Praca z psychoterapeutą

Zaburzenie to wymaga długoterminowej psychoterapii, która w razie konieczności może być wspomagana leczeniem farmakologicznym. Terapia psychoanalityczna, bazująca między innymi na teorii relacji z obiektem, daje szansę na odbudowanie i uwewnętrznienie stałego dobrego obiektu, do którego pacjent w różnych sytuacjach może się odwołać. Jest to możliwe właśnie poprzez długoterminowy, stały, empatyczny i rozumiejący kontakt terapeuty z pacjentem.