Danuta Łukasiak-Pavlová

psychoterapeuta

tel. 501 799 615

Urszula Wach (Mróz)

psychoterapeuta, psycholog

tel. 509 735 634

Leczenie syndromu poaborcyjnego

Syndrom poaborcyjny to niewypowiedziane nikomu myśli, niewyrażone uczucia, a przede wszystkim ból i cierpienie lub emocjonalne "odrętwienie" kobiety, która zdecydowała się na ten krok. Jest to właśnie konstelacja przeróżnych myśli i odczuć związanych z sytuacją aborcji, czasem występujących od razu, a czasem uderzających niespodziewanie po dłuższym okresie czasu. Sytuacja ta z powodów prawnych występujących w naszym kraju może wiązać się też z lękiem, wstydem i samotnością kobiety, która z tym, co odczuwa, pozostaje sama.


Objawy syndromu poaborcyjnego

Reakcje związane z aborcją bywają bardzo indywidualne. Mogą one zarówno wiązać się z występowaniem objawów depresyjnych, takich jak apatia, niechęć do działania, problemy ze snem, czy też bardzo aktywnym i nadmiernym angażowaniem się w różne aspekty życia, np. w karierę. U niektórych kobiet, może też występować emocjonalna obojętność, pewna nieadekwatność reakcji, która po pewnym czasie może budzi zastanowienie. Może też pojawiać się poczucie winy, które na różne sposoby chce się usunąć. Jednocześnie może być również odwrotna reakcja na poczucie winy, a mianowicie nadmierne rozpamiętywanie i ciągle powracanie w myślach do sytuacji aborcji.

Wspólnym mianownikiem tych objawów jest próba poradzenia sobie z utratą, ułożenia się z myślą, że została dokonana decyzja, która pozbawiła idei i możliwości bycia matką dla utraconego dziecka. Niejednokrotnie proces poradzenia sobie z tym wymaga intensywnej pracy psychologicznej, gdyż aborcja jest często skutkiem wielu wcześniejszych wydarzeń w życiu kobiety, jest wyrazem tego aspektu życia psychicznego, który przyczynił się powstania niechcianej ciąży.


Pomoc po aborcji

W tym przypadku pomoc psychologiczna – psychoterapia analityczna - ma przede wszystkim pomóc zrozumieć, co doprowadziło do sytuacji aborcji. Dzięki takiej pomocy kobieta ma szansę w bezpiecznej (czyli pozbawionej oceny i etycznego ustosunkowania się) i empatycznej atmosferze spróbować zrozumieć jakie nieświadome motywy doprowadziły do sytuacji, w jakiej się znalazła, oraz ma możliwość znalezienia ukojenia dla swoich uczuć i myśli.