Leczenie zaburzeń odżywiania

Zaburzenia odżywiania należą do kręgu zaburzeń psychosomatycznych, czyli wzajemnego oddziaływania ciała i psychiki. Różne rodzaje zaburzeń odżywiania łączy fakt, że kwestie skupione wokół jedzenia najczęściej przejmują funkcję ekspresji napięć oraz różnych stanów emocjonalnych i uczuciowych.

Jak rozumiemy zaburzenia odżywiania

Objawy związane z jedzeniem stają się sposobami na odreagowanie nagromadzonych trudnych i bolesnych przeżyć, które nie znajdują innej możliwości ekspresji. Związane jest to z tym, że w chorobie tej występuje niedostateczność symbolizacji, czyli takiego wzoru (przepracowania), za pomocą którego można przełożyć budzące się napięcie na refleksję. Brak ten powoduje konieczność odreagowania tego, czego doświadcza osoba, poprzez działanie.

Najczęstszymi zaburzeniami odżywiania są:

Jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksja, która polega na celowej utracie wagi oraz na działaniach, które mają za wszelką cenę utrzymywać ten stan rzeczy.
Bulimia, w której występuje napadowe uczucie głodu, po którym przychodzi objadanie się, a w konsekwencji zachowania kompensacyjne, takie jak wywoływanie wymiotów, lewatywy itp.
Otyłość, czyli utrzymywanie się podwyższonej masy ciała, któremu towarzyszą trudności natury psychicznej.

Objawy bulimii

W uproszczeniu można napisać, że osoba chora na bulimię w momencie kiedy poczuje jakieś napięcie, czyli coś trudnego i niewygodnego w sobie, czego najczęściej od razu chce się pozbyć, dąży do natychmiastowego usunięcia "tego" z siebie. W konsekwencji dotyka ją napad głodu, impuls, który musi zostać natychmiast zaspokojony i wtedy najczęściej następuje sięgnięcie po jedzenie, które ma złagodzić doświadczane uczucia. Mechanizm ten pokazuje, że jedzenie pełni funkcję odreagowywania. Jest to zastępowanie działaniem refleksji, która daje możliwość skonfrontowania się z tym, co powoduje, że "muszę sięgnąć" po jedzenie. Dzięki jedzeniu można osiągnąć chwilowe uspokojenie i opanowanie budzącego się uczucia.

Objawy anoreksji

Anoreksja jest poważną chorobą psychosomatyczną, która może prowadzić nawet do śmierci. Osoba chora na anoreksję stara się za wszelką cenę kontrolować siebie, a zwłaszcza swoje ciało. Na poziomie psychicznym oznacza to chęć powstrzymania procesów życiowych, które napawają chorego lękiem. Dojrzewanie i rozwój, wiążące się z silniejszymi niż u zdrowych osób konflikatami, stanowią zagrożenie, z którego chory próbuje wybrnąć poprzez restrykcyjne ograniczanie przyjmowanych pokarmów, aby utrzymać jak najniższą masę ciała.

Choroby towarzyszące

Zdarza się, że zaburzeniom odżywiania towarzyszą inne choroby takie jak depresja czy samookaleczanie. Powodem tego jest fakt, że są to objawy wewnętrznych przeżyć osoby (czyli być może bólu, stresu, strachu, samotności, niskiej samooceny itd.), których nie umie wyrazić w inny sposób.

Leczenie anoreksji, leczenie bulimii